te truskawki są zbyt kwaśne

Cześć Wam!

Trochę się naczekaliście, ale na szczęście już wracam. Nie jest u mnie niestety zbyt kolorowo w ostatnim czasie, a w tym wszystkim dodatkowo złapałam totalną blokadę na pisanko, a jest tyyyyle rzeczy o których chciałabym pisać!

Dzisiaj trochę starych zdjęć (mają ponad rok!), a których tutaj nigdy nie było. A szkoda, bo uważam, że znajduje się tutaj kilka naprawdę wartych uwagi.

Już teraz Wam zapowiem, że w najbliższym poście też wleci troszkę starotków, tylko niestety z bodajże trzech różnych sesji, ale postaram się żeby były względnie gładkie przejścia.

Moje tytuły postów ostatnimi czasy nie są zbyt inspirujące, nie uważacie? Jeśli ktoś z Was ma pomysł na post (nie musicie dawać wytłumaczenia dlaczego taki, a nie inny, nie musicie zastanawiać się jaki będzie pasował - jeżeli coś wymyślicie, postaram się by sam post nawiązywał do tytuły, to chyba pierwsza taka "okazja" w dziejach tego bloga, haha).

A dzisiejszy zawdzięczamy Dr. Sanders, która to wymyśliła taki po tym jak jej zapowiedziałam, że tytuł nie musi nawiązywać do niczego konkretnego, bo jesteśmy w Elfim, gdzie wszystko wszystkim. I tak na mój przykład "pierogi były za słone" dostaliśmy propozycję "te truskawki są zbyt kwaśne". Ale powiem Wam, nie takie to od czapy. Faktycznie jadłam dzisiaj truskawki i były kwaśne.

W ogóle, luźno myślałam nad zorganizowaniem takiej małej rozdawajki, nie wiem czy można tutaj użyć określenia "z okazji", ale tak, z okazji takiego mojego odejścia od kolekcjonerstwa. Nie powiem na razie co byłoby nagrodą, bo nadal zastanawiam się czy ktokolwiek taką nagrodę w ogóle chciałby dostać, haha. 

Ale pomyślę o tym realniej jak będę mieć za co to zorganizować, mam nadzieję, że do tego czasu jeszcze Was trochę będzie!

I później też zostańcie oczywiście!

Nie chcę popadać w samozachwyt, ale strasznie lubię te zdjęcia, serio. Ten źrebak tak świetnie się odnajduje na zdjęciach, że to naprawdę hit. Z resztą nasza klaczka palominko wcale nie jest gorsza.

A co do samego tego zdjęcia wyżej, spróbuję jeszcze z nim kiedyś pokombinować żeby pozbyć się tej ziemi po prawej stronie, trochę zaburza harmonię, haha. Szkoda tylko, że jakoś wtedy poleci zapewne totalnie, niestety wszystkie zdjęcia w tym poście i tym za tydzień mam jedynie w wersji z telefonu po instagramie. Strasznie mi tego szkoda, ale straciłam fotki z paru miesięcy w wersjach OF.

A na zdjęciach, dla sprostowania:

Klacz palomino firmy Beswick, u mnie sympatycznie nazywana "klaczą matką". Chyba moja największa perełka z hali targowej, pisałam o niej tutaj: Beswick - sympatyczna klacz palomino.

A drugim naszym dzisiejszym gościem jest źrebak Bayala na moldzie schleichowego arabka. U mnie był wtedy przejazdem - pośredniczyłam przy sprzedaży, ale ogromnie się cieszę że dostałam pozwolenie by zabrać go w teren. Myślę że było warto.

W ogóle muszę Wam się przyznać (w sumie żadne to mocne wyznanie, bo dość często o tym wspominam), strasznie mi brakuje momentami tych sesji. Mimo wszystko modele będę mieć zawsze w serduszku, a robienie im zdjęć już w ogóle. Nie dość że to frajda, to jeszcze motywacja żeby wstać o czwartej rano i iść w plener, haha.

Ale wierzmy, że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Co prawda sprzęt nadal nie powala, nie mam za dużo możliwości w ostatnim czasie, ale najprawdopodobniej już w lipcu lekko wrócę w fotograficzno-cosplayowe obiegi, więc może wyjdzie z tego coś fajnego. Trzymajcie kciuki!

Która fotka jest Waszą ulubioną? Bo wyjątkowo nie uwierzę, że żadna się nie podoba, haha. Mimo, że większość z nich nie pojawiła się na blogu (jeżeli jest inaczej to wierzcie mi lub nie, całe życie w błędzie), zapewne spora część z Was już je widziała, czy to na Instagramie czy na ogłoszeniach sprzedażowych, gdzie to właśnie część z tych fotek reprezentowała źrebolka.

Tło równie nieprawdopodobne co koń z różową grzywą i ogonem, haha. 

A jak u Was tak poza plastikiem? Mi udało się pozałatwiać wszystko ze szkołą, więc spokojnie mogę powiedzieć, że od września będę w drugiej klasie technikum jeździeckiego. No chyba, że zdarzy się coś czego nie przewiduję, a w tym roku niestety wszystko możliwe.

Tak po za tym to całkiem zaczęłam się odnajdować w czytaniu mang, do czego niestety czasami miałam raczej wątpliwe podejście. I w ten sposób mam już na półce przeczytanych na przykład 30-tomikową serię o koszykówce "Kuroko no basket". W ogóle śmieszna sprawa, bo się okazało, że mam wśród znajomych osoby które oglądają anime o co bym je nigdy nie podejrzewała, haha.

Z innej beczki, w moim pokoju powoli bo powoli, ale robi się coraz bardziej pusto. Z czego cieszę się niezmiernie, nadal wiele mi brakuje żeby osiągnąć w nim to co bym chciała, ale jeżeli kiedyś się uda to spodziewajcie się książki "Od kolekcjonera do minimalisty" - mojego autorstwa, haha. 

Wierzę że do tego czasu nikt mi tytułu nie przejmie :v

A i dzięki temu zrobiło się ociupinkę bardziej zielono, co prawda nadal się zastanawiamy z moim Arslankiem, Fredem i Georgem czy jesteśmy w stanie razem funkcjonować, ale wierzę że wyjdziemy na prostą drogę.

W ogóle jakbyście chcieli ich fotkę to wystarczy dać znać, Arslan jest miniaturowym skrzydłokwiatem, a Fred i George soleiroliami rozsianymi. Zawsze na tym pierwszym słowie się zacinam, nie wiem kto wymyślał takie nazwy, ale tak.

Koników nie widziałam od mojego ostatniego dnia w szkole, więc nie mam jak zrobić jakiejś aluzji co do tego. Bo za wiele się nie zmieniło i obecnie nie zapowiada się żeby przez wakacje miało się cokolwiek zmienić. No ale zobaczymy jak to wyjdzie w praniu.

Podzieliłabym się z Wami jakimiś odkryciami, ale z przykrością odkrywam, że ich nie odkryłam. Nie wiem jak to się stało.

A nie! 

Jest coś takiego, ostatnio z własnej woli bawię się piłką do siatkówki :o Co prawda nie moją niestety, bo się okazało, że takie piłki to najtańsze nie są. Ale wraz ze znajomą dość często ostatnimi czasy zabawiamy na boisku do siatki plażowej. Może nawet nie przesadzę, że wygląda to lepiej niż jak zaczynałyśmy. Chociaż nadal nie powiedziałabym, że umiem cokolwiek, haha.

O, co do tego zdjęcia. Dość mocno widać tą "pajęczynkę", ale troszkę wygląda jak takie ala ogrodzenie, trochę za niskie, ale co tam. Myślę, że wcale tego zdjęcia nie psuje więc pewnie nawet przyszłościowo nie będę tego ruszać.

Dwa ostatnie zdjęcia palominki, którą dzisiaj kończymy. Teraz widać, że to zdecydowanie wschód słońca. Chodzicie czasem o takiej porze dnia na spacery? 

Trzymajcie się tam w miarę chłodno, pijcie dużo wody, bo ostatnio upały straszne i do następnego!

Oby niedługo, haha