Galicja- czyli październikowy uśmiech losu

   Witam Kochani, postanowiłam napisać trochę więcej na temat Galicji, warto by co nie co napisać, a w przyszłości będę mieć przypomnienie "jak to kiedyś było". Dodatkowo chciałam coś pisnąć, bo ostatni post pojawił się tydzień temu.

   Zdjęcia niestety mam słabe- robione na sobotnim (?) spacerze, w właściwie to wcinianiu trawy, jak widać na kantarku i uwiązie. Popełniłam mnóstwo błędów, jak tylko się uda to porobię jakieś lepsze fotki. A teraz nie przedłużając wyjawię co mam do powiedzenia na temat tej kobyły.

   Wsiadłam dzisiaj, po raz trzeci. Śmiesznie to brzmi, biorąc pod uwagę, że dzierżawię ją od 19 dni, co przekłąda się na prawie trzy tygodnie. Inni jak dzierżawią to wsiadają codziennie, a ja codziennie (odpuściłam bodajże pięć dni, z przyczyn zdrowotnych, tak to jest jak mówię) przychodzę. Najczęściej czyszczenie, prowadzenie z ręki, czasem idziemy na spacer (przedostatni nie kojarzy mi się dobrze, przechodzić obok boiska, na którym biegają i kopią piłkę.. nie, nawet dla Galii to na początku było za dużo). Teraz plany takie, by jak w weekend będzie ładna pogodna- pojechać w teren, czego szczerze się nie mogę doczekać. Od bardzo dawna czekałam na przejażdżkę na końskim grzbiecie po okolicach, tak naprawdę mojego domu, hehe. 
    Ostatnia jazda była z galopem, kilka kółek, ale myślę, że jesteśmy zadowolone obydwie. Ona, bo się wybiegała, ja, bo wreszcie ogarnęłam jaki ma cudowny ten galopik, heu heu. Dzisiaj wsiadłam (mogę się pochwalić, że wreszcie w moim czapraku xD) na stęp, z dodatkiem kłusa, bo kobyłka ze względu podejrzenia kolki miała lekką i krótką przerwę.

   Ogólnie, od kiedy zaczęłam robić coś regularnie - chodzić do stadniny - czuję się szczęśliwsza, może dziwnie to brzmi, ale czuć, że wreszcie mam co robić w życiu, może nie przez całe, ale póki co żyję chwilą i mi z tym dobrze. Większość wygląda tak, że wracam ze szkoły, robię i czekam na umówioną godzinę, idę do stajni, wyprowadzam kobyłę, czyszczę i w zależności od dnia, jeżdżę, spaceruję, raz czy dwa skończyło się tylko na czyszczeniu ze względu na pogodę. A i ten, rozdaję jeszcze witaminki, Galicji, Harunowi, Siwej i Ednie, które dzieki temu jako jedyny koń cieszy się, gdy przechodzę obok. Najbardziej śmieszyła mnie wczorajsza sytuacja - bo było odrobaczanie - gdy miałam iść zobaczyć czy wszystkie konie zjadły (tzn tą pastę wymieszaną z jedzeniem..) i usłyszałam bym uwarzała na Edenkę, kurde, ja mam coś nie tak? Z Tycjanem było to samo, normalnie mam z nim kontakt, gdy każdy gada na około, że to wariat. A Tycjan i Edna podobne są do siebie, choć maść klaczy bardziej pod szary błękit podchodzi (wiem, moje określenia kolorystyczne są the best).

   Miałam mówić na temat Galicji, ale jak zawsze zrobiłam to samo... Tak już ze mną jest, heh. Na moje obserwacje- jest dość do przodu, choć gdy się zatrzyma czasem ciężko ją ruszyć, choć jak wiadomo, ja to ja. Gdyby wsiadł na nią ktoś lepszy, pewnie chodziła by jak cud, miód i orzeszki, z ręki to samo. Wydaje mi się natomiast, że póki co dogadujemy się w miarę spoko, nie jest jakoś super, ale nie wywozi, czasem sama z siebie pomoże.. Do tego po prostu, ona nie jest typem "nie lubie człowieka", wręcz przeciwnie, zwłaszcza gdy człowiek ją smyra po łbie i jeszcze ma smakołyki, którymi zechce się podzielić..A propos jazdy, nawet nie wiecie ile po trzech jazdach na niej jestem w stanie wytknąć sobie błędów... xD

   Dla ciekawych- najprawdopodobniej po weekendzie będę mieć foty z obozu, na które czekam już od jakiegoś czasu (ale z mojej winy się to przedłuża), więc kto wie, może uda się ogarnąć jakiś pościk, wszystko zależy od zdjęć. A' propos informacjonsów, zaczęłam pisać 'książkę' na wattpadzie, ciekawe co mi z tego wyjdzie :>.

   Pytanie do Was- czy problemem będzie, jeśli częściej będą pojawiały się posty nie dotyczące modeli? Obecnie próbuję sprzedać, ale trafiam niestety na same osoby młodsze (- 10 lat), które rezerwują i nie biorą. Jest to dość męczące, bo naprawdę pilnie potrzebuję je sprzedać.

Pozdrawiam!

~Zafira